substantivo feminino [Antigo] Faixa ou fita que, entre os romanos, ornava a cabeça dos sacerdotes, das vestais e até das vítimas dos sacrifícios.
Etimologia (origem da palavra ínfula). Do latim infula.
Classe gramatical: substantivo feminino
Separação silábica: ín-fu-la
Possui 6 letras
Possui as vogais: a i u
Possui as consoantes: f l n
A palavra escrita ao contrário: alufní
Entregan o orixinal un luns coa ínfula de teren o libro publicado o venres, invocando non se sabe que premuras..
Em fragmentos da galaxia